Η Καρδιακή Ανεπάρκεια (ΚΑ) και ο Σακχαρωδης διαβήτης (ΣΔ)
Επιδημιολογία
- Οι ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια χαρακτηρίζονται από διάφορες συνοσηρότητες, όπως σακχαρώδη διαβήτη,ΧΝΑ, ΧΑΠ, αναιμία κ.α.
- Το 70%τωνασθενώνσεδιάφορεςκαταγραφέςπάσχειαπόμιατουλάχιστονσυνοσηρότητα.
- Ειδικότερα,ο ΣΔ συνυπάρχει στο 40% των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια και ελαττωμένο κλάσμα εξωθήσεως.
Καρδιακή Ανεπάρκεια
Το μυοκάρδιο υπό φυσιολογικές συνθήκες προτιμά την καύση των ελευθέρων λιπαρών οξέων, διότι παρότι ενεργοβόρος αποδίδει περισσότερη ενέργεια ΑΤΡ.
Κάτω όμως από συνθήκες ισχαιμίας ή μεταβολών της φόρτισης καταφεύγει σε καύση γλυκόζης, η οποία αποδίδει λιγότερο ΑΤΡ, αλλά απαιτεί λιγότερο οξυγόνο.
Ο ΣΔ χαρακτηρίζεται από ινσουλινο-αντοχή και ανεπάρκεια του β-κυττάρου του παγκρέατος. Ως εκ τούτου έχουμε μειονεκτική μεταφορά και μειωμένη πρόσληψη γλυκόζης από τους ιστούς (μυς,λίπος,ήπαρ,καρδιά). Παράλληλα υπάρχει αυξημένη έκκριση γλυκαγόνου (νεογλυκογένεση) και ελαττωμένη έκκριση ινκρετινών.
Ο καρδιακός μυς κατακλύζεται από ελεύθερα λιπαρά οξέα, η περίσσεια των οποίων γίνεται τριγλυκερίδια και λιποτοξικά ενδιάμεσα, το δε επικαρδιακό λίπος δρα σαν παρακρινικό και προφλεγμονώδες όργανο.
Προϊούσης δε της καρδιακής ανεπάρκειας η ενεργοποίηση του συμπαθητικού συστήματος επιδεινώνει περαιτέρω την πιο πάνω μεταβολική διαταραχή.
Τέλος, το αυξημένο οξειδωτικό στρες απορρυθμίζει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων και υποβαθμίζει ενεργειακά το μυοκάρδιο.
Καρδιακή Ανεπάρκεια – Λειτουργικές Διαταραχές
Η μικροκυκλοφορία υφίσταται αλλαγές λόγω πάχυνσης της βασικής μεμβράνης και δημιουργίας μικρο ανευρυσμάτων. Η δυσαυτονομία του ΣΔ, λόγω απονεύρωσης του παρασυμπαθητικού προδιαθέτει σε ηλεκτρική αστάθεια και αιφνίδιο θάνατο. Ο ασθενής με ΣΔ και ΚΑ έχει αυξημένη νοσηρότητα, λόγω ηλεκτρολυτικών διαταραχών, επιρρέπειας σε λοιμώξεις, ελαττωμένης απορρόφησης φαρμάκων και ισχαιμίας.
Καρδιακή Ανεπάρκεια – Συμπεράσματα
Ο ασθενής με Καρδιακή ανεπάρκεια και ΣΔ είναι ένας σύμπλοκος ασθενής και λόγω των μεταβολικών επιδράσεων του ΣΔ στο μυοκάρδιο.
Είναι ενθαρρυντικό ότι η κλασική θεραπεία της ΚΑ εάν τιτλοποιηθεί με προσοχή και στενή παρακολούθηση έχει τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα και στους διαβητικούς ασθενείς.
Τα αντιδιαβητικά φάρμακα ιδιαίτερα τα νεότερα υπόσχονται καλό έλεγχο με ασφάλεια και ουδέτερη έως ευεργετική επίδραση στην καρδιαγγειακή θνητότητα.